تأثیر بی‌تفاوتی سازمانی بر بهره وری پرستاران بیمارستان‌های دولتی مشهد

مقدمه: با توجه به اهمیت نیروی انسانی به عنوان با ارزش‌ترین سرمایه جوامع، شناخت عوامل مؤثر بر بهره‌وری نیروی انسانی در هر سازمان، می‌تواند در افزایش بهره‌وری و توان رقابت آن سازمان، مفید و مؤثر باشد. از طرفی بی‌تفاوتی کارکنان نسبت به مسائل و مشکلات سازمان، مقوله‌ای است که در ایران گریبانگیر اکثر سازمان‌ها است. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر بی‌تفاوتی سازمانی بر افزایش بهره وری نیروی انسانی در پرستاران دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. روش کار: این پژوهش توصیفی-تحلیلی در بیمارستان‌های دولتی مشهد در سال 1395 انجام شد. جامعه پژوهش شامل پرستاران بیمارستان‌های دولتی مشهد بود که 145 نمونه با روش تصادفی طبقه‌ای انتخاب و همچنین گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد بی‌تفاوتی سازمان و بهره‌وری کارکنان صورت گرفت. روایی صوری پرسشنامه‌ها توسط خبرگان و پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ (93/0) مورد تأیید قرار گرفت و جهت بررسی نتایج از نرم افزار SPSS 18 و روش رگرسیون خطی ساده و چندگانه استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که میان بی‌تفاوتی سازمانی و بهره‌وری در پرستاران، رابطه معنادار و منفی وجود دارد (001/0 > P، 607/0- = r)؛ بدین معنا که در بیمارستان‌ها، بی‌تفاوتی سازمانی بر میزان بهره‌وری پرستاران تأثیر داشته و افزایش هر واحد در بی‌تفاوتی سازمانی بهره وری سازمان را به میزان 1.325- کاهش می‌دهد. شایان ذکر است که میانگین سن آزمودنی‌ها 5/7 ± 2/36 بوده است که 58 درصد آنها را زنان تشکیل داده‌اند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، یکی از عوامل کاهش بهره‌وری، بی‌تفاوتی سازمانی در بین پرستاران است. لذا ضروری است تلاش گردد با بکارگیری از روش‌ها و ابزارهای موجود، بی‌تفاوتی سازمانی در کارکنان را کاهش داد تا از این طریق بهره‌وری پرستاران افزایش یابد.